Mi Lobi Suriname

24 oktober 2016 - Paramaribo, Suriname

*God zij met ons Suriname
Hij verheff' ons heerlijk land
Hoe wij hier ook samen kwamen
Aan zijn grond zijn wij verpand
Werkend houden w'in gedachten
recht en waarheid maken vrij
Al wat goed is te betrachten
Dat geeft aan ons land waardij*

Ik begin deze blog met het Surinaams volkslied. Een lied waar alle Surinamers trots op mogen zijn en die elke ochtend als eerste gezongen word op mijn werk.

------------------------------------------------------

De weken beginnen te tellen en ik bereid mij voor op m'n eerste werkdag. Bij aankomst in Suriname merk ik gelijk dat het warmer is dan de vorige keer. Ook ziet de natuur er anders uit, groener lijkt het. Ik arriveer bij de prinsessenstraat en ontmoet gelijk een aantal andere vrijwilligers en stagiaires.. het is een leuke groep! In de avond belt Rita de volgende zal ik gelijk mijn project gaan bezoeken.

In de ochtend gaan we met de taxi op pad naar de Hubert Stichting een mooi complex die kinderen opvangt met een meervoudige beperking. Zowel voor dagbesteding, door de weeks verblijf als voor school. Ik kijk er naar uit om aan het werk te gaan en de eerste indruk geeft al z'n ander gevoel dan in Peru.

In de middag besluit ik nadat ik mijn eerste fietstocht heb gemaakt mee te gaan met de groep op trip. Het is een boottocht dolfijnen kijken, een plantage bezoeken en kaaimannen spotten. In de auto word ik al niet lekker en hoe ironisch het ook is.. ik begin dit avontuur zoals ik vorig jaar Suriname heb afgesloten.. ik krijg een migraine aanval door de warmte en te weinig drinken en eten.. en hoewel ik de dolfijnen heb gezien ben ik daarna in bed gaan liggen..

Het weekend bestond voornamelijk uit zwembaden.. het duo penoti effect van m'n lichaam af zonnen heerlijk! Met op zondag nog een bezoek aan Fort Zeelandia.. een mooi kijkje in de o zo nog onbekende geschiedenis van dit land.. Iets waar ik zeker nog meer van te weten wil komen!

Maandag was m'n eerste werkdag en wat was dat het tegenover gestelde van Peru. Ik werd hier ontvangen als God.. ze wilde advies en ik zou gaan helpen met de zorgplannen en activiteiten opzetten. De kinderen zijn leuk.. sommige gaan naar school en andere blijven in de algemene ruimte. Gelijk word ik gezet bij een ouder gesprek en word er meer naar mij gekeken dan naar de leidster. Heel apart allemaal. De dag verloopt vlot en voor ik het weet zit ik in de taxi terug.

Het cultuur verschil word op dag twee duidelijk doordat een van de stagiaires zowat flauw valt omdat ze "feestweek" heeft. Gelijk worden er allerlei spulletjes uit kasten gehaalt en moet ze ergens aan ruiken, maar beter word ze niet. Ze mag naar huis. De ochtend word gestart met de ochtend groet, dansen en zingen waarbij mijn ervaring uit de witte tent goed van pas komen. Gelovige liedjes die ik door die tijd goed ken. De band met de kinderen is snel gebouwd en ik voel me nu al thuis.

Woensdag was het vroeg dag voor mij.. kwart over vijf de wekker want voor de zekerheid om kwart voor zes de taxi al gebeld.. je weet nooit hoe lang het hier duurt.. en uiteraard stond deze vandaag 5 min na bellen op de stoep.. half zeven mocht ik mee met de busdienst om kinderen van huis naar school of crèche te brengen.. het gaf een interessant inzicht in hoeveel de eigenlijk is voor deze doelgroep.. maar het was een lange dag.

Donderdag mee naar zwemmen zo ontzettend leuk. De fysiotherapeut is erg enthousiast en doet haar werk echt super goed. Ik gok dat ik elke donderdag mee mag want ik ben een van de weinige die kan zwemmen. Ondanks het warme weer kunnen blijkbaar veel Surinamers niet zwemmen en zoeken ze verkoeling buiten de stad..

En dan zit de eerste werkweek er al weer op. Een verademing als je het mij vraagt.. ik weet ook niet of ik nog z'n ervaring als in Peru had kunnen volhouden. Ik kijk uit naar de aankomende vier weken en hoop hier echt wat te kunnen brengen. Voor nu gaat mijn weekend weer in en ga ik genieten van de zon, de leuke mensen en het lekkere eten!

*Opo kondreman oen opo!
Sranangron e kari oen.
Wans ope tata komopo
Wi moe seti kondre boen.
Stré de f'stré, wi no sa frede.
Gado de wi fesiman.
Eri libi te na dede
Wi sa feti gi Sranan*

Foto’s

1 Reactie

  1. Dorette:
    26 oktober 2016
    Wat heel anders daar hè?
    En wat een heerlijk klimaat daar.
    Maar dan moet je wel genoeg blijven drinken..