Bigi Brasa

Vandaag m’n laatste werkdag gehad, dan zit ineens het werk als vrijwilliger erop. Morgen ben ik precies drie maanden onderweg en al voelt het alsof ik gisteren vertrokken ben, zondag vlieg ik voor een echte vakantie naar Curaçao. Waar ik samen met m’n ouders broer en schoonzusje ga genieten van een weekje zon, zee en niks! Het moet mij allemaal nog even bezinken wat er de afgelopen drie maanden allemaal is gebeurt en wat ik mee heb mogen maken. Het voelt nog zo vers en niet af. Maar feit is dat ik over ander halve week weer terug ben in ons koude kikkerlandje!

---------------------------------------------------

De afgelopen weken waren leuk, ik blijf het herhalen het is allemaal zo anders dan in Peru. Daardoor kan ik ook niet objectief kijken naar de omstandigheden hier in Suriname. Maar ook hier gebeuren er dingen die ik deze kinderen en eigenlijk gewoon geen enkel kind zou gunnen. Het is moeilijk te zien dat een land wat eigenlijk zo dicht bij Nederland staat niet in aanmerking komt voor de juiste ontwikkelingsmaterialen.

Als ik terug kijk op de afgelopen weken denk ik dat ze heel graag hadden willen zien dat ik het hef in handen had genomen om een verandering te maken maar als je langs de kasten loopt in het kantoor werd dat van mijn voorgangers ook verwacht en al deze goed bedoelde acties liggen nu netjes in de kast. Letterlijk achter slot en grendel.

Toch heb ik ook hier een hechte band ontwikkeld met de kinderen en anders dan in Peru is deze band ook met het personeel gevormd. Stuk voor stuk zijn het lieve mensen, die graag willen maar niet weten hoe.

Afgelopen week is er een vrijwilligster bijgekomen. Zij zal voor 6 maanden gaan werken op het project en ik hoop echt van harte dat zij in de tijd dat ze daar zal zijn kan laten zien dat het op een niet zo moeilijke manier echt een stuk makkelijker kan.

Afgelopen vrijdag ben ik mee geweest naar een jaarlijks uitje, ik was in de veronderstelling dat aangezien we naar een manege gingen mochten rijden met de kinderen maar helaas bleef het bij paardje aaien. Maar de kinderen genoten ervan, zelfs op deze ochtend werd er gestart met de ochtend zegen.

De laatste dag op mijn project heb ik een Hollandse lekkernij meegenomen. Ik heb lang zitten nadenken over wat het zou worden en heb uiteindelijk zelf een boterkoek gebakken. Een opgave aangezien er deze week maar liefst 30 Surinaamse stagiaires aanwezig waren.
De laatste keer zwemmen met de kinderen was een leuke afsluiter van deze ervaring als vrijwilliger. En dat was het dan..

Samen met wat huisgenootjes ben ik ook dit jaar naar de Suriname Zoo geweest, er was niet heel veel veranderd met vorig jaar. Wel waren er meer speeltoestellen wat de dierentuin nu meer het aanzien gaf van een speeltuin met dieren. Totaal in shock hebben we staan kijken naar hoe een struisvogel zijn behoefte deed, ik dacht dat zij ging bevallen, een bevalling was het, maar niet van een klein struisvogeltje.

Hoewel ik geen tripjes heb gedaan deze keer hier ben ik afgelopen zondag wel mee geweest op een speedboot. We voeren erg hard over de Suriname rivier maar ik vond het fantastisch. Leuke mensen en lekker eten en drinken. Eenmaal aangekomen op een strandje langs de rivier bleek ik beland te zijn op een familiefeest van de familie Bouterse. Hoewel de president zelf niet aanwezig was heb ik wel oog in oog gestaan met zijn vrouw. De sfeer werd gelijk gezet doordat ik vergeleken werd met het NOS journaal, blijkbaar zag ik er nieuwswaardig uit. Maar goed ik heb een hele leuke middag gehad met de mensen die niet bang waren voor wat journalistieke vragen.

Vanavond gaan we met de hele groep uit eten, morgen vertrekt een van de huisgenootje en omdat er aardig wat mensen op trip gaan dit weekend is deze avond ook een beetje voor mij. Zondag ga ik heerlijk genieten “van als ik dat zelf mag zeggen” een welverdiende vakantie met m’n fam.

Maar eerst nog een paar dagen Suriname in me opnemen, nog wat toeristische dingen in Paramaribo bezoeken en genieten van even niks hoeven.